Türkiye Göstergebilim Çevresi

I’m not very in­te­res­ted in the hid­den me­aning of ima­ges! I’m more in­te­res­ted in stud­ying their com­po­si­ti­on, their genre, and their sta­tus. The sta­tus is what de­ter­mi­nes the type of in­terp­re­ta­ti­on app­li­ed to the image and the con­di­ti­ons of its cir­cu­la­ti­on. You speak about ima­ges..

  Her baba, anne gibi, bir göndergedir. Her çocuğun göndergesi… Baba, çocuğun alt-metnidir; çocuk ise “ana-metin”. Her çocuk, babanın (ve annenin) bir alıntısı değil midir? Onların “izlerini” taşımaz mı? Çocuk ve baba arasında kurulan ilişki bir dönüşüm ilişkisidir. Her çocuk, yeni bir bağlamda babanın eski..

Kaan Tanyeri: Can­lı­lar gös­ter­ge­bi­li­mi, sos­yal bi­lim­le­rin CERN’üdür di­ye­bi­lir miyiz? / Kalevi Kull: Bu, il­ginç bir dü­şün­ce! Ger­çek­ten de gös­ter­ge­leş­tir­me­nin temel an­lam­la­ma­sı, sa­nı­rım can­lı­lar gös­ter­ge­bi­li­mi­ni içe­ren ça­lış­ma­lar­dan ge­le­cek­tir...

  Batı ede­bi­ya­tın­da short story, short short story ya da flash fic­ti­on gibi çe­şit­li tür­le­ri bu­lu­nan kısa öy­kü­nün (Türk­çe­de mi­ni­mal ya da kü­çü­rek öykü de denir) Türk ede­bi­ya­tın­da üre­tim ba­kı­mın­dan pek de kar­şı­lık bu­la­ma­dı­ğı­nı söy­le­mek yan­lış ol­ma­ya­cak­tır. Ferit Edgü dı­şın­da bu türe ağır­lık veren bir­kaç..

  İnsan, dış dünya ve kül­tü­rel çev­re­sin­de gör­sel, işit­sel ve ya­zı­lı kod­lar gibi çe­şit­li anlam ev­ren­le­ri ile ku­şa­tıl­mış­tır. Meh­met Rifat’ın (1996) da be­lirt­ti­ği gibi; dış dün­ya­da­ki an­lam­la­rın olu­şu­mu­nu, bir­bi­ri­ne ek­lem­le­ne­rek yep­ye­ni an­lam­lar ya­rat­ma­sı­nı sor­gu­la­yan in­san­dır. An­lam­lan­dı­ran in­sa­nın tüm ya­şa­mı bir okuma se­rü­ve­nidir. Dış dün­ya­da­ki an­lam­sal..

  Şu soru, oldukça dü­şün­dü­rü­cü­dür: “Bir kitap, bir boş­lu­ğu dol­dur­mak için ya­zı­lı­yor­sa aynı boş­lu­ğa yö­ne­lik niçin başka ki­tap­lar ya­zı­lır?” Belki de o boş­lu­ğun, hiç­bir zaman dol­ma­ya­ca­ğı bi­lin­di­ği için ola­bi­lir mi? Bugün gös­ter­ge­bi­li­me giriş ya da temel gös­ter­ge­bi­lim kap­sa­mın­da de­ğer­len­di­ri­le­bi­lecek on­lar­ca kay­nak sa­yı­la­bi­lir. El­bet­te Türk­çe alan­ya­zı­nın­da..

Ka­na­dı Der­viş ta­ra­fın­dan kı­rı­lan Kuş’a, Hz. Sü­ley­man sorar: “Neden kaç­ma­dın?” Kuş: “Der­viş­lik hır­ka­sı giy­miş­ti, zarar ver­mez diye kaç­ma­dım”, der. Hz. Sü­ley­man, kısas ile der­vi­şin ko­lu­nun kı­rıl­ma­sı­na karar verir. Kuş iti­raz eder: “Ko­lu­nu kır­ma­yın hır­ka­sı­nı çı­kar­tın! Onun­la kan­dı­rı­yor”, der.   Ger­çek­çi ko­yu­ta (fr. pos­tu­lat) göre an­lam­lan­dır­ma..

  Gü­nü­müz­de bir “imge uy­gar­lı­ğın­da” ya­şa­dı­ğı­mız ve gör­sel kül­tü­rün ya­zı­lı kül­tü­re, im­ge­nin ya­zı­ya bas­kın çık­tı­ğı gö­rü­şü sık sık dile ge­ti­ril­mek­te­dir. Ger­çek­ten de te­le­viz­yon, si­ne­ma, bil­gi­sa­yar oyun­la­rı, rek­lam pa­no­la­rıy­la çev­ri­li gün­lük ya­şa­mı­mız­da imge, ya­zı­dan çok daha fazla yer tut­mak­ta­dır. Do­la­yı­sıy­la bizi çev­re­le­yen im­ge­le­ri an­la­mak, yo­rum­la­mak, or­ta­ya..

  Fran­sız top­lum­bi­lim­ci ve çağ­cıl top­lum ku­ram­cı­sı Jean Ba­ud­ril­lard (1929-2007), her alan­da fark­lı gö­rüş­ler or­ta­ya koy­ma­ya ça­lış­mış­tır. Temel ola­rak çağ­cıl­lık son­ra­sı (fr. post­mo­der­nis­me) gös­ter­ge­le­ri yo­rum­la­ma işine gi­riş­miş­tir. Dok­to­ra te­zi­nin ko­nu­su olan tü­ke­tim top­lu­mu kav­ra­mıy­la yola çıkar. Ama her geçen gün yeni ko­nu­la­rı da in­ce­le­me­ye yö­ne­lir...

  Gös­ter­ge­bi­lim ça­lış­ma­la­rı­nın en önem­li ko­nu­la­rın­dan biri an­lam­lı ya­pı­la­rın, ki bu ya­pı­lar hangi bi­lim­sel alana ait olur­sa olsun, anlam ev­re­ni­nin nasıl ve hangi amaç­lar­la üre­til­di­ği ile il­gi­li­dir. Bu­ra­da ol­duk­ça il­ginç ve sü­rük­le­yi­ci bir edim­ler di­zi­si söz ko­nu­su­dur. Bu edim­sel sü­re­cin temel öz­ne­si, an­la­mın pe­şin­de olan..